Met de komst van de Wet Veiligheidsregio’s (Wvr) krijgen veiligheidsregio’s een wettelijke basis. Met bepalingen over de brandweerzorg, de rampenbestrijding, de crisisbeheersing en de geneeskundige hulpverlening verandert de taakverdeling binnen de regio’s. In de veiligheidsregio wordt multidisciplinair samengewerkt door de politie, brandweer, GHOR en gemeenten. De veranderende context waarin veiligheidsregio’s opereren is voor het Veiligheidsberaad aanleiding om de financieringswijze onder de loep te nemen.
Daarbij is van belang dat veiligheidsregio’s enerzijds financiële middelen ontvangen op grond van de Brede Doeluitkering Rampenbestrijding (BDUR) en anderzijds via gemeentelijke bijdragen. Cebeon heeft een inventariserend onderzoek verricht naar de opvattingen van bestuurders van gemeenten en veiligheidsregio’s.

Ruim de helft van de geïnterviewde bestuurders vindt gemeentelijke financiering het beste passen bij de Wvr. Het centrale argument dat wordt genoemd is het basisprincipe ‘geld volgt taak’. Ongeveer een derde van de bestuurder vindt dat rijksfinanciering het best past bij de situatie in de Wvr. Het centrale argument dat wordt genoemd is het basisprincipe ‘wie bepaalt, betaalt’. Een minderheid voelt meer voor een mengvorm. Er is nog nagegaan of deze verschillen in opvattingen aansluiten bij bepaalde structuurkenmerken, maar daar is geen aanleiding voor gevonden.